ـ زن و اشتغال از منظر فاطمه (س):
«یک زن مسلمان با تأسّی به سیره ی فاطمه (س) باید در صحنه های سیاسی و اجتماعی برای دفاع از حریم حق و اسلام شرکت کند. شرکت زنان در مسئولیّتهای عمومی نه تنها از نظر اسلام ممنوع نمی باشد، بلکه در بسیاری از موارد، واجب و لازم هم بوده و تکلیفی الهی به حساب می آید و اگر از فاطمه (س) چنین نقل شده است: ویژگی زن مسلمان این است که نه او مرد نامحرم را ببیند و نه مرد نامحرم او را ببیند، آنجا که بیان فرمودند:
«قال النبی(ص) لها ایّ شی ء خیر للمرأه قالت ان لا تری رجلا و لا یراها رجل
»1؛ هرگز به معنای گوشه نشینی زن مسلمان نیست؛ بلکه یا منظور این است که زن در فعالیّتهای اجتماعی باید آنچنان مقرّرات اسلامی را رعایت کند که موجب نگاه حرام نامحرمان نشود و خود نیز از نگاه حرام به نامحرم دور باشد و یا به آن معناست که در مدیریّت امور بانوان، خود زنان باید عهده دار مشاغل باشند تا نیازی به تماس با مرد نامحرم نباشد.در یک جامعه ی اسلامی در شئون گوناگون، تحصیل علم و دانش، بهداشت و درمان و امور تخصّصی بانوان، باید تمام دست اندرکاران و اساتید و پزشکان متخصّص، زن باشند تا جنبه های منفی یعنی اختلاط زن و مرد را در پی نداشته باشد. نه اینکه زنان از تمام صحنه ها و مسئولیّتها مانند تخصّص، و به عهده گرفتن امور اجرایی زنان و دخالت در مسائل اقتصادی بدور باشند به طوری که اگر به پزشک متخصّص در امور بانوان نیازمند شد زنان مجبور باشند که یا از درد بمیرند! و یا به نامحرم مراجعه کنند؛ کدام آیه و روایت چنین دلالتی دارد؟!»2
در هر صورت دیدگاه دختر رسول خدا e ، هیچگاه انزوای زن مسلمان و خانه نشینی او نیست. چگونه ممکن است زهرا (س) که خود الگو و اسوه برای همه ی مسلمانان است خود در صحنه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی شرکت کند؛ امّا زنان دیگر را از انجام این فعالیّتها منع نموده و بفرماید که ویژگی زن آن است که (مطلقاً) او نامحرم را نبیند و نامحرم هم او را نبیند! این سخن اگر به معنای انزوای زن مسلمان باشد، هم با آیات و روایات و هم با سیره ی زهرا (س) منافات دارد.
در پایان، آنچه به زنان توصیّه می شود این است که داشتن شغل و حضور زن در اجتماع نباید به قیمت خدشه وارد شدن به کانون گرم خانواده و از بین رفتن حقوق اطرافیان از جمله شوهر و کودکان شود. اگر زن به دلیل حضور در اجتماع نتواند به کمال در خانه به وظایف خود بپردازد می بایست در نحوه ی حضور خود در خارج از منزل به شکل منطقی برنامه ریزی نموده تا پرداختن به یک مهم، موجب تباهی اهمّ دیگری نشود.
1ـ
محمّد بن علی بن شهر آشوب مازندارانی، المناقب آل أبی طالب u ،ج 3، ص 341.2ـ حبیب الله احمدی، الگوی زندگی فاطمه (س)، ص 227.
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
